Toen Sint weer eens aan het surfen was,
Kon hij niet geloven wat hij las.
Er werd menige mop getapt,
Om Sint en Piet geginnegapt.
Oh, wat hadden ze een lol,
Want van het lachen scheet arme Piet zijn broekje vol,
Toen begon het erg te stinken en te meuren.
"Ik trek het niet," zat Sint te zeuren.
Hij kotste toen zijn mijter vol.
Toen stonk hij naar het open riool.
Het lachen was hen toen wel vergaan.
Piet trok snel een schoon broekje aan,
Sint haalde de reservemijter uit de kast.
Want stinkend naar de kinderen is toch ongepast.
Ze waren er helemaal klaar voor om op pad te gaan.
Alle daken op om met de pakjes rond te gaan.
De kinderen mogen dit verhaal nooit te weten komen.
Anders krijgen ze nachtmerries in plaats van mooie dromen.

Waardering: 5.32 met 84 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Hester

Volgende gedicht: Deze morgen werd de Sint wakker
Vorige gedicht: Sinterklaas
Terug naar de lijst met ingezonden gedichten
Sinterklaasgedichten zoeken op trefwoord