Sinterklaasgedicht: Niemand kent mijn kinderverdriet,

Niemand kent mijn kinderverdriet,
Als ik weer geen cadeautjes zie.
Ik ben pas 12 jaar,
Maar echt, later heb ik mijn zaken voor elkaar.
Mijn moeder kan er niets aan doen,
Maar we hebben gewoon geen poen.
Ik, maar ook zij, houdt van ons alle 8.
Het is daarom ook dat ik niets verwacht.
Mijn vader ging bij ons weg.
En dat bracht ons deze domme pech!
Ma wil ons echt alles geven,
Ze werkt zich rot al haar hele leven.
Nu is ze ziek geworden en wordt het bij ons extra krap.
Ik meen het, dat is geen grap.
Ondanks alles vind ik het fijn,
Om toch nog bij mijn moeder te zijn.
Ook al is 5 december dus nu niet meer aan ons gegund,
Mijn vader was gewoon een rund!

Waardering: 5.82 met 89 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Erik

Volgende gedicht: Een pocket van Donald Duck
Vorige gedicht: Sint en Piet zijn heel tevree
Terug naar de lijst met ingezonden gedichten
Sinterklaasgedichten zoeken op trefwoord